Δοκίμια για την τέχνη

Επιτέλους διάβασα το βιβλίο στο οποίο παραπέμπουν σχεδόν όλα τα βιβλία θεωρίας τέχνης και φωτογραφίας! 

Υπάρχουν τρία δοκίμια εδώ: Το έργο τέχνης στην εποχή της αναπαραγωγιμότητάς του - Συνοπτική ιστορία της φωτογραφίας - Εντ. Φουξ: ο συλλέκτης και ο ιστορικός.

Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν είναι ο πρώτος θεωρητικός που με ενάργεια κατανοεί πώς άλλαξε η τέχνη από τη στιγμή που μέσω κυρίως της φωτογραφίας έφτασε σε κάθε σπίτι. Παρατηρώντας πώς το πρωτότυπο έργο χάνει την αίγλη του ("αύρα") μέσα από την αναπαραγωγή, προχωράει σε σημαντικές παρατηρήσεις για την τέχνη, τη φωτογραφία, τελικά για το πώς βιώνουμε την σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από τις εικόνες.

Ειδικά για τη φωτογραφία βλέπει την προσφορά της, αλλά και τις δυσκολίες που δημιουργεί και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι χωρίς λεζάντα (συνοδευτικό κείμενο) δεν μπορεί να πει τελικά τίποτα (άλλο αν δημιουργεί συγκινήσεις ως τέχνη, προσθέτω εγώ - κάτι που μετά από αυτόν έχουν επίσης υποστηρίξει και πολλοί σημαντικοί φωτογράφοι, βλ. π.χ. Garry Winogrand). Ενδιαφέρουσα και η προσέγγιση που κάνει στο Παρίσι του Ατζέ!

To βιβλίο δυστυχώς έχει εξαντληθεί, αλλά σίγουρα θα το βρείτε σε δανειστικές βιβλιοθήκες, ενώ υπάρχει και στα αγγλικά σε pdf εδώ!

Δοκίμια για την Τέχνη, Walter Benjamin, μετάφραση Δημοσθένης Κούρτοβικ, Κάλβος 1978 (εξαντλημένο)