ΠΑΡΤΙ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑΣ

Όσοι δεν μπόρεσαν ακόμη να δουν τη φωτογραφική μας έκθεση, συνεχίζεται μέχρι την Παρασκευή 31 Μαίου, 6 - 10 μ.μ. 

Την Παρασκευή θα την κλείσουμε με ένα πάρτι όπου συμμετέχει και η Κινηματογραφική Ομάδα "Σινέ...ργια". Σας περιμένουμε! 

 είσοδος ελεύθερη

ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ (Αθήνα)

Εντατικό σεμινάριο φωτογραφίας

 Κυριακή 16 Ιουνίου 2013 στην Αθήνα (θα ανακοινωθεί ο χώρος και θα είναι κοντά σε μετρό/τρένο).

Ώρες 9 π.μ. - 1 μ.μ. (4 ώρες).

Όλη η βασική τεχνική της φωτογραφίας! Επίσης θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά σε πορτρέτο και ταξιδιωτική φωτογραφία. Αφορά αρχάριους που θέλουν από την ίδια μέρα να βγάλουν καλύτερες φωτογραφίες...

Μικρό τμήμα: 3 - 7 άτομα (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας - στείλτε μήνυμα στο akatsikoudis@yahoo.com)

Κόστος: 40 ευρώ

ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Σε πείσμα των τυπολατρών, των σχολών και των πανεπιστημίων, στην τέχνη είσαι αυτό που κάνεις. Το καλλιτεχνικό έργο σου μιλάει για σένα κι όχι πτυχία και τίτλοι.

Αυτό το σχόλιο δεν αναιρεί την αξία που έχουν τα καλά εκπαιδευτικά ιδρύματα για την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. Αλλά από τη στιγμή που θα βγεις στην κοινωνία να επικοινωνήσεις την τέχνη σου κανείς δεν θα σου ζητήσει βιογραφικό (ή τουλάχιστον δεν θα σε κρίνει απ΄ αυτό).

Οι ταινίες σου, οι πίνακες, οι φωτογραφίες, οι δοκιμαστικές ηχογραφήσεις, οι στίχοι σου... αυτά είναι η καλλιτεχνική σου ταυτότητα. Και είναι αμέτρητοι οι δημιουργοί που θεωρούν τον εαυτό τους αυτοδίδακτο και χρωστούν μονάχα στην Τέχνη – στους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος και τους αμφισβητίες του παρόντος.

Έχεις – δεν έχεις πτυχία, μάθε, δούλεψε, βελτιώσου, ψάξε μέσα σου, βγες έξω, πάλεψε!

20 ΝΕΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥΣ ΕΚΘΕΣΗ!

Ομαδική Έκθεση Φωτογραφίας

από την Ομάδα ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΚΛΕΙΣΤΡΟ

17 – 24 Μαϊου 2013 Πολιτιστικό Κέντρο Quilombo, Αθήνα

Είκοσι νέοι φωτογράφοι σας προσκαλούν στην πρώτη τους έκθεση.

Μέσα από τις φωτογραφίες που εκφράζουν καλύτερα τις προσωπικές τους αναζητήσεις, είναι έτοιμοι να δείξουν μια πρώτη τους άποψη για την αγαπημένη τους τέχνη.

Ένα ταξίδι που μόλις άρχισε, καθώς όλοι τους παρακολούθησαν τα φετινά μαθήματα φωτογραφίας του Ανδρέα Κατσικούδη. Έτσι ξεκινώντας από τεχνικές γνώσεις, αλλά φτάνοντας γρήγορα να συζητούν για τα αισθητικά ρεύματα στη φωτογραφία, τις ιδιαιτερότητες και δυνατότητες του μέσου κι ερωτήματα που αφορούν γενικότερα την τέχνη, έρχονται τώρα, φιλτράροντας τα παραπάνω με την προσωπική τους ευαισθησία, να δείξουν φωτογραφίες και να ακούσουν την καλόπιστη κριτική και τις απόψεις σας!

Επιμέλεια έκθεσης: Ανδρέας Κατσικούδης

Εγκαίνια: Παρασκευή 17 Μαϊου στις 9 μ.μ. με live rock μουσική!

 NO SEQUENCE - SKINNY WHALES

είσοδος ελεύθερη!

Διάρκεια έκθεσης: 17 – 24 Μαϊου, 6 – 10 μ.μ.

Χώρος: Quilombo, Σερβιών 10, Ακαδημία Πλάτωνα, Αθήνα - χάρτης

Πληροφορίες:  akatsikoudis@yahoo.com

http://pkleistro.blogspot.gr/

ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ: Μια ιστορία ρατσισμού (θεατρικό έργο)

Tις τελευταίες ημέρες και μετά τη δήλωση της ποιήτριας μας για τα παγκάκια και τους ξένους, το μυαλό μου έχει επιστρέψει στο 2000. Εκείνη την εποχή, λίγο πριν τους ολυμπιακούς αγώνες και όταν ακόμη μεγαλοπιανόμασταν ως λαός, με την ομάδα ΡΗΓΜΑ στα πλαίσια της ημέρας κατά του ρατσισμού είχαμε ανεβάσει το θεατρικό με τίτλο ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ (ή Γυναίκες Χωρίς Πρόσωπο).  Eίναι η ιστορία δυο γυναικών, μιας αλλοδαπής και μιας ημεδαπής, που προσπαθούν να μοιραστούν το ίδιο παγκάκι. Μια εποχή  όπου κάποιοι που ζούμε στο κέντρο της Αθηνάς, έχουμε αρχίσει να βλέπουμε τα σύννεφα του φόβου και του ανθρώπινου διχασμού να μαζεύονται. Οι ξένοι και η φτηνή εργασία τους είναι ακόμη χρήσιμη και το trafficking γυναικών έχει απλωθεί σε όλη τη χώρα για να ικανοποιήσει το αίσθημα του νεοπλουτισμού μας. Έχουν περάσει πολλά χρόνια, έχουμε αναθεωρήσει και έχουμε ξανασκεφτεί τα πράγματα. Η τέχνη όμως εξακολουθεί να έχει το δικό της εδικό βάρος στη διατήρηση της ελπίδας και τη σπουδή του ξένου.  

Το παραπάνω θεατρικό, βγαλμένο από τα ρομαντικά χρόνια της νεανικής ορμής,  είναι στη  διάθεση όποιας ομάδας ηθοποιών κλπ, θελήσει να το διαβάσει και να το ανεβάσει. Χρειάζονται δυο γυναίκες ηθοποιοί και ένα παγκάκι. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου και να προωθήσετε το μήνυμα.

Αναδημοσίευση από το blog της συναδέλφου και φίλης Μαρίας Καρβουνίδου:

http://www.karvounidou.blogspot.gr/

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΤΕΧΝΗ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ;

φώτο: Γιώργος Λαδάς

Δεν είμαστε όλοι μεγάλοι καλλιτέχνες! Δυστυχώς και ευτυχώς...

Από την πρώτη χρονιά που άρχισα να διδάσκω φωτογραφία με εντυπωσίασε πόσο διαφορετική ήταν η εξέλιξη των μαθητών μου. Είδα νέους να βελτιώνονται μέσα σε 3-4 μήνες τόσο που ζήλευα τις φωτογραφίες τους και οι πιο πολλοί από μας θα χρειαζόντουσαν χρόνια για να φτάσουν σ΄ αυτό το επίπεδο. Αν έφταναν ποτέ...Είδα επίσης συνεπείς κι εργατικούς νέους και νέες να προχωρούν τόσο αργά που να εκνευρίζομαι – τι κάνω λάθος, αναρωτιόμουν...

Έχετε δει πόσοι λίγοι καλλιτέχνες γίνονται γνωστοί; Καταφέρνουν έστω να κάνουν πάνω από μια ατομική έκθεση και να πάρουν μέρος σε μερικές ομαδικές; Για επαγγελματική επιβίωση; Δεν το συζητάμε καν... Τι κάνουν οι χιλιάδες που τελειώνουν κάθε χρόνο στη χώρα μας Πανεπιστήμια, ιδιωτικές σχολές και σεμινάρια πάνω στην αγαπημένη τους τέχνη;

Πολλές φορές έρχονται νέοι φωτογράφοι να μου δείξουν τη δουλειά τους και να με ρωτήσουν αν «το ΄χουν...», αν αξίζει τον κόπο να το κυνηγήσουν... Προσπαθώ να λέω τι πραγματικά πιστεύω, χωρίς όμως να αποθαρρύνω εύκολα.

Πόσες φορές επίσης αναρωτιέμαι για το εαυτό μου αν αξίζω ως φωτογράφος ή αν υπάρχει λόγος που προσπαθώ να μπω στον κινηματογράφο για τα καλά...

Η απάντηση που δίνω σε αυτά τα ερωτήματα και μάλιστα μου αρέσει να τη λέω σαν υπόσχεση κάθε χρόνο στην αρχή των μαθημάτων μου είναι απλή:

Η τέχνη είναι απόλαυση!

Και έκφραση, δημιουργία, ψυχαγωγία, παιχνίδι, παρηγοριά...

Που σημαίνει ότι ακόμη κι αν δεν γίνουμε εμείς μεγάλοι καλλιτέχνες, θα έχουμε μάθει τουλάχιστον να εκφραζόμαστε ικανοποιητικά μέσα από την τέχνη που αγαπάμε. Και το σπουδαιότερο για μένα; Όσα πιο πολλά μαθαίνεις για μία τέχνη (γενικότερα για την Τέχνη) αρχίζεις να νιώθεις και περισσότερα και να την απολαμβάνεις με πιο βαθύ και ουσιαστικό τρόπο! 

Να δώσω ακόμη ένα προσωπικό παράδειγμα. Από τη στιγμή που άρχισα να μαθαίνω πώς γίνεται μια ταινία, άρχισε να διπλασιάζεται η απόλαυση που μου δίνει ο κινηματογράφος που παρακολουθώ. Μελετάω για χρόνια το film noir  (ταινίες, σχετικά άρθρα και βιβλία) κι αντί να το απομυθοποιήσω και βαρεθώ, το χαίρομαι ως κινηματογραφικό είδος ακόμη περισσότερο.

Για να μη μιλήσω τώρα για τη φωτογραφία, που μου έχει αλλάξει εντελώς τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο!

Δεν ξέρω, λοιπόν, αν η Τέχνη μπορεί χωρίς εμάς – εμείς πάντως δεν αντέχουμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν!

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

Κυκλοφόρησε το περιοδικό Φωτογράφος στα περίπτερα (τεύχος Μαϊου - Ιουνίου 2013). Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα θέματά του υπάρχει και παρουσίαση της νέας έκθεσης φωτογραφίας που οργανώνουμε και συνέντευξή μου.