Φεστιβάλ ενάντια στο Ρατσισμό

Η αντιρατσιστική - πολιτιστική ομάδα ΡΗΓΜΑ (είμαι ιδρυτικό μέλος) και ο ανεξάρτητος χώρος τέχνης ΑΣΥΝΑΡΤ (ash in art)
διοργανώνουν τριήμερο αντιρατσιστικό φεστιβάλ με αφορμή την "Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στο Ρατσισμό" (21 Mαρτίου).

21 - 22 - 23 Mαρτίου 2006 στο χώρο του Ash In Art. Το πρόγραμμα θα ανακοινωθεί σύντομα (είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες!!!).

"ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ" - θέατρο

"ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ"
Από την ομάδα "μηδέν αρνητικό" κάθε Δευτέρα & Τρίτη στο θέατρο "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" (Σαρρή 40, Ψυρρή, τηλ. 2103310665).

Την ομάδα αυτή την παρακολουθώ χρόνια και είναι άλλη μια απόδειξη πώς υπάρχει ανεξάρτητο και δημιουργικό θέατρο στην πόλη... Άτομα με ταλέντο, πρόταση, ψυχή!
(οι φωτο της παράστασης είναι δικές μου)

7 Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών Φιλμ & Βίντεο

Συνέντευξη από μια σκηνοθέτη που ζει στην Ολλανδία.

Καλή όρεξη!

Για να δούμε και κάποιες συνταγές ισπανικής κουζίνας από τη Juanita! (κλικ στο όνομά της...)

Chiapas - Mex

Αγορά των ιθαγενών στο San Cristobal da las Casas, Chiapas, Mexico.
Οι άνθρωποι ποτέ δεν είχαν πρόβλημα με τα κοτόπουλά τους...
Ας είναι καλά και το τσίλι!
Άντε τώρα να τους πεις να προσέχουν γιατί λέει πέθαναν καμιά 30 άτομα σε 5 χρόνια από τη γρίπη των πτηνών (ή πουλιών;)! ...............ΧΑ,ΧA,XA.............................................
Θέλετε να τους πεθάνετε απ' τα γέλια;;;
Ξέρετε πόσοι δικοί τους πνίγηκαν στα ορεινά χωριά από πλημμύρες και τυφώνες τα τελευταία χρόνια;
(Θε μου, τι έγινε πάλι στις Φιλιππίνες;)
Για να μη μιλήσουμε για το 95% των ανθρώπων που εξαφάνισαν εκεί μέσα σε λίγες δεκαετίες τον 16 αι, κάποιοι χριστιανοί Ευρωπαίοι...

Ένα λεπτό!

Ένα λεπτό παιδιά! Κάνουμε ένα ανασχηματισμό και συνεχίζουμε...

Vera Cruz / Mexico

Η φτώχεια δεν σημαίνει πάντοτε και μιζέρια... Όσοι έχουν πάει Κούβα το λένε. Το ίδιο ισχύει και για τη Βέρα Κρουζ, το ιστορικό λιμάνι του Μεξικό.



Έτσι κι αλλιώς κι εδώ ακούν πολύ κουβανέζικη μουσική και χορεύουν όπου κι όποτε μπορούν - σε πλατείες, μπαράκια, "καντίνες", παραλίες... (βέβαια οι παραλίες στον κόλπο του Μεξικό καμία σχέση δεν έχουν με την Καραϊβικη! Βρόμα...).
Εδώ στήνεται και το καλύτερο καρναβάλι στη χώρα.


Τα απογεύματα βγαίνουν βόλτα στον παραλιακό πεζόδρομο οι ντόπιοι με τα μικρά τους. Η οικονομική ανέχεια είναι δεδομένη για αυτή την πόλη. Αλλά οι βόλτες είναι ελεύθερες. Κι όλοι έχουν τη δυνατότητα να πάρουν ένα φτηνό παιχνίδι (έστω από αφρολέξ ή πλαστικό σφουγγάρι) κι ένα αναψυκτικό (όχι κοκακόλες, νερομένους χυμούς ή γρανίτες) στο παιδί τους. Θυμάμαι κάποτε που έκανα ιδιαίτερο μάθημα στο Διόνυσο σε ένα παιδάκι που οι γονείς του είχαν εργοστάσιο, παλάτι, πισίνες και τα σχετικά. Τους έβλεπε κάθε βράδυ μετά τις 10.00...

Έχω γυρίσει τη μισή Ευρώπη. Την αγάπη και φροντίδα που έχουν οι Μεξικάνοι για τα παιδιά τους (και ιδιαίτερα οι μπαμπάδες!!!) δεν την έχω δει πουθενά...

(να σχολιάσω και δυο από τις φωτογραφίες: πιτσιρίκια ρίχνουν βουτιές στα βρόμικα νερά του λιμανιού για να πιάσουν νομίσματα που πετάνε περαστικοί στον αέρα & αν σκοπεύεται να πάτε βολτούλα με αυτό το σκάφος καλύτερα να αφήσετε κάπου το όπλο σας, εντάξει;)

O καφές στο Tokyo

Ε, μάγκες... χέστηκα ποιος παρακολουθεί το τηλέφωνο του πρωθυπουργού και των εμπόρων όπλων... (Για τους αριστερούς ακτιβιστές πάλι, επειδή κάποια από αυτά τα άτομα τα γνωρίζω προσωπικά, το ξέρουν εδώ και χρόνια ότι παρακολουθούνται ποικιλοτρόπως...).

Καταλάβατε ότι οι αυξήσεις είναι 3% (η εφημερίδα μου λέει ότι με κάτι κρατήσεις και αηδίες είναι 2, κάτι...) και ο επίσημος πληθωρισμός είναι 3,5 %, ενώ η εμπειρία μας λέει ότι είναι τουλάχιστον ο διπλός!!!

Καταλάβατε τι παίζετε με τις τράπεζες και τι σημαίνει για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ αυτό;

Καταλάβατε ότι χρεωθήκαμε και μ' αυτή την κυβέρνηση πάλι κάτι τρισεκατομμύρια σε δρχ. για αγορά όπλων; Αυτό από μόνο του δε στερεί την οποιαδήποτε ελπίδα για μας και τα παιδιά μας και παιδιά των παιδιών τους για ένα αύριο χωρίς μισθούς πείνας;

Τι στο διάολο συμβαίνει και ασχολούνται σχεδόν όλοι με το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, τη Eurovision ή τι φοράει η Βανδή;;;

Αλήθεια, τώρα που εξαρθρώθηκε η 17 Ν, από τι υποτίθεται ότι κινδυνεύει η κοινωνία μας; Παρακολουθείστε προσεχτικά! Οι νέοι μπαμπούλες είναι έτοιμοι... Όποτε χρειάζεται μας τους εμφανίζουν και μάλιστα σε πολλά παράθυρα για να διαλέγουμε ελεύθερα τη δική μας εκδοχή...

Γιατί αφήνουμε τον καθένα να μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες;;; Το 1999 ήμουν στο Τόκυο, την πιο ακριβή πόλη του κόσμου. Καθόμουν και έπινα καφέ χαζεύοντας μια πόλη που ήρθε απ' το μέλλον και αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν να πληρώνω πιο ακριβά τον καφέ στο πιο άθλιο μαγαζί της Αθήνας... Και μην πει κανείς ότι τα ενοίκια εκεί είναι πιο φθηνά!