ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ
Υπέροχη, καυτή και φτηνή κουζίνα, αρωματικά τσιγάρα, αληθινή τεκίλα, καλή μπίρα (όχι η Corona), δυνατή ποπ και ροκ σκηνή (άκου Elephante ή Café de Tacuva), mariachis (πλανόδιοι, εντυπωσιακά ντυμένοι, μουσικοί), αρχιτεκτονική μοντέρνα που μπερδεύεται με την αποικιοκρατική και αυτή των φτωχών, νέφος που αποδυναμώνεται στα πάρκα, κόσμος αμέτρητος να κατακλύζει αγορές, δρόμους, μετρό, ζώα, εκδηλώσεις σε πλατείες, διαδηλώσεις κι άλλα πολλά που δεν έχεις το χρόνο ίσως να τα προσέξεις. Αυτή η πόλη συζητάει μαζί σου και σε ρωτάει που θέλεις να ταξιδέψεις.
1 σχόλιο:
Στο "αληθινή τεκίλα" και στο "μπύρα όχι Κορόνα" θυμήθηκα ένα περιστατικό στην ΟΑΧΑΚΑ: Με ρώτησε ο ταξιτζής αν πίνουμε στην Ελλάδα τεκίλα, του απάντησα¨"ναι"! Και όταν στην επόμενη ερώτησή του που ήταν ποιές μάρκες πίνουμε του είπα "Ολμέκα", έκανε καινούργιο συκώτι από το γέλιο! Δε ρώτησα γιατί εκείνη τη στιγμή κατέβαινα και έμεινα με την απορία: Γέλασε που ξέραμε στην Ελλάδα μια μάρκα "παραδοσιακή" ή που ξέραμε μια... "μάρκα μ' έκαψες" χάρη σε καλό μάρκετιν;
Ίσως δεν ενδιαφέρθηκα να το ψάξω, διότι προτίμησα να μείνω με το ερώτημα αυτό ώστε να θυμάμαι το περιστατικό.
ΑΣΧΕΤΟ: Ως πιο αντιπροσωπευτική ταινία για το Μεξικό θεωρώ τη μεταφορά από τον Χιούστον του βιβλίου "Κάτω από το ηφαίστειο". Μόνο που ο Λόουρυ έχει μπλέξει σκηνές από την Οαχάκα και τις αποδίδει στην Κουερναβάκα. Η θαυματουργή Σενιόρα ντε λα Σολεδάδ είναι για τους Μεξικανούς της Οαχάκα (εκεί που πουλάνε στο προαύλιο τις γρανίτες).
Δημοσίευση σχολίου