Η φτώχεια δεν σημαίνει πάντοτε και μιζέρια... Όσοι έχουν πάει Κούβα το λένε. Το ίδιο ισχύει και για τη Βέρα Κρουζ, το ιστορικό λιμάνι του Μεξικό.
Έτσι κι αλλιώς κι εδώ ακούν πολύ κουβανέζικη μουσική και χορεύουν όπου κι όποτε μπορούν - σε πλατείες, μπαράκια, "καντίνες", παραλίες... (βέβαια οι παραλίες στον κόλπο του Μεξικό καμία σχέση δεν έχουν με την Καραϊβικη! Βρόμα...).
Εδώ στήνεται και το καλύτερο καρναβάλι στη χώρα.
Τα απογεύματα βγαίνουν βόλτα στον παραλιακό πεζόδρομο οι ντόπιοι με τα μικρά τους. Η οικονομική ανέχεια είναι δεδομένη για αυτή την πόλη. Αλλά οι βόλτες είναι ελεύθερες. Κι όλοι έχουν τη δυνατότητα να πάρουν ένα φτηνό παιχνίδι (έστω από αφρολέξ ή πλαστικό σφουγγάρι) κι ένα αναψυκτικό (όχι κοκακόλες, νερομένους χυμούς ή γρανίτες) στο παιδί τους. Θυμάμαι κάποτε που έκανα ιδιαίτερο μάθημα στο Διόνυσο σε ένα παιδάκι που οι γονείς του είχαν εργοστάσιο, παλάτι, πισίνες και τα σχετικά. Τους έβλεπε κάθε βράδυ μετά τις 10.00...
Έχω γυρίσει τη μισή Ευρώπη. Την αγάπη και φροντίδα που έχουν οι Μεξικάνοι για τα παιδιά τους (και ιδιαίτερα οι μπαμπάδες!!!) δεν την έχω δει πουθενά...
(να σχολιάσω και δυο από τις φωτογραφίες: πιτσιρίκια ρίχνουν βουτιές στα βρόμικα νερά του λιμανιού για να πιάσουν νομίσματα που πετάνε περαστικοί στον αέρα & αν σκοπεύεται να πάτε βολτούλα με αυτό το σκάφος καλύτερα να αφήσετε κάπου το όπλο σας, εντάξει;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου