Το βλέμμα του ουμανισμού

Lorenzo Tugnoli

Έχω διαβάσει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στο περιοδικό Σχεδία - δεν το παίρνουμε μόνο για να στηρίξουμε τους άστεγους! Στο τεύχος του Απριλίου 2020 (κυκλοφόρησε δυστυχώς μόνο μέσω αλληλογραφίας, λόγω κορονοϊού) είχε συνέντευξη από ένα βραβευμένο Ιταλό φωτορεπόρτερ που έχει μάλιστα ως έδρα του τη Βηρυτό (ενώ για έξι χρόνια ζούσε στην Καμπούλ). 

Σε συνέντευξη του ο Lorenzo Tugnoli (στη Ντανιέλα Παλούμπο, με τίτλο: Το βλέμμα του ουμανισμού, σ. 36-37)

στην ερώτηση: Με τις φωτογραφίες, όμως, δεν διακινδυνεύουμε να αισθητικοποιήσουμε τα δεινά των ανθρώπων;  

Απαντάει: Το ίδιο αναρωτιόμαστε και εμείς, όταν τραβάμε μια φωτογραφία, αλλά μετά αποφασίζουμε ποιες φωτογραφίες θα δημοσιεύσουμε. Την ώρα της δουλειάς δεν είναι πάντα εύκολο να σταματήσεις να σκεφτείς ποιον έχεις απέναντί σου. …. Για μένα, είναι σημαντικό να βρούμε το μέσο που θα σέβεται τον άνθρωπο και δεν θα εστιάζει στο πόνο του. Διαφορετικά μιλάμε για φωτογραφίες με σκοπό τον εντυπωσιασμό. … 

Στην ερώτηση: Μπορείς να φωτογραφίσεις τα πάντα; 

Απαντάει: Όχι, δεν μπορείς. Υπάρχουν καταστάσεις των οποίων η αποτύπωση δεν είναι απαραίτητη, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τραβάς μερικές φωτογραφίες και μετά αποφασίζεις να μην τις χρησιμοποιήσεις. … Σε άλλες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι άνθρωποι σου ζητούν να τους φωτογραφίσεις.

Επιλέξαμε αυτά τα αποσπάσματα γιατί η φωτογράφιση του ανθρώπινου πόνου έχει γίνει μια μόδα ανάμεσα σε ερασιτέχνες φωτογράφους, σε επαγγελματίες, αλλά και σε καλλιτέχνες και θέλει προσοχή όλο αυτό το θέμα. 

Θα αναφερθώ μελλοντικά περισσότερο στο θέμα αυτό καθώς ετοιμάζω ένα άρθρο για τη φωτογραφία ντοκουμέντο και το καλλιτεχνικό ντοκουμέντο.