Τα δυο πιο συνηθισμένα λάθη των νέων φωτογράφων

1. Αδιαφορούν για το καλό φωτισμό! Τραβούν για παράδειγμα ταξιδιωτικές φωτογραφίες καταμεσήμερο (όταν ο ήλιος τα καίει όλα) ή πορτρέτα με βαρετά επίπεδο φωτισμό...
2. Μπερδεύουν το ωραίο θέμα με την καλή φωτογραφία! Πιστεύουν δηλαδή ότι η φωτογραφία τους είναι καλή επειδή δείχνει κάτι ενδιαφέρον: μια όμορφη κοπέλα, ένα χαμογελαστό μωρό ή ένα χαριτωμένο κουτάβι... Άλλο όμως το ωραίο λουλούδι που βλέπουμε σε μια φωτογραφία κι άλλο η καλή φωτογραφία (βλ. άποψη του φωτογράφου μέσα από το καδράρισμα, τη σύνθεση, το φως κ.ά.).

Να προσθέσω και κάτι που αφορά σχεδόν όλους μας (νέους και παλιούς): δύσκολα μπορούμε να αξιολογήσουμε μόνοι μας τις καλές φωτογραφίες μας. Χρειαζόμαστε αντικειμενική κριτική από άλλους που έχουν σχέση με τη φωτογραφία ή έστω έχουν μια καλή αισθητική...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΡΟΜΟΥ (μέρος πρώτο)

ΠΑΡΙΣΙ

Πολλοί ενδιαφέρονται τα τελευταία χρόνια για το φωτογραφικό είδος αυτό. Έχουν βγει σχετικά βιβλία και μάλιστα με λίγο ψάξιμο θα βρείτε μερικά δωρεάν σε pdf μορφή (street photography). Δάσκαλοι φωτογραφίας (ή φωτογράφοι που νομίζουν ότι είναι δάσκαλοι) διοργανώνουν σεμινάρια με τίτλο “Φωτογραφία Δρόμου”. Φυσικά είναι θέμα που παρουσιάζω κι εγώ εκτενώς στα μαθήματά μου...

Ως φωτογραφία δρόμου ορίζουμε τη φωτογραφία σε δημόσιο χώρο. Οπότε δεν είναι μόνο ο δρόμος πεδίο φωτογραφικής δράσης, αλλά ακόμη κι ένα εμπορικό κέντρο, ένας σταθμός μετρό ή οποιαδήποτε σφαίρα της δημόσιας ζωής.

Θέμα του φωτογράφου δεν είναι ούτε το τοπίο (όπως στην ταξιδιωτική φωτογραφία), ούτε μεμονωμένοι άνθρωποι (όπως στο πορτρέτο – αν και υπάρχει ως υποείδος το πορτρέτο δρόμου!), αλλά τι μπορεί να δημιουργήσει με ότι υπάρχει μπροστά του, με τις μεταξύ τους σχέσεις (κτίρια, άνθρωποι, αυτοκίνητα, σύννεφα, σκιές, φως, κινήσεις, βλέμματα...).

Είναι η φωτογραφία που της αρέσει να παίζει με τους κανόνες. Μια φωτογραφία δρόμου μπορεί να είναι κουνημένη, κακοφωτισμένη, με περίεργο καδράρισμα, φλου... κι όμως να συγκινεί με τη δύναμή της!

Είναι φωτογραφία προσωπικής έκφρασης (κι όχι φωτογραφία εφαρμοσμένη – εμπορική) κι έτσι αποτελεί κυρίως ανάγκη του φωτογράφου για δημιουργία. Αυτό την κάνει και δύσκολη στο να την προσεγγίσει ο φωτογραφικά απαίδευτος και για κάποιους φωτογράφους ταυτίζεται με την καλλιτεχνική φωτογραφία (φυσικά όμως υπάρχουν κι άλλα είδη φωτογραφίας που μπορούν να χαρακτηριστούν ως καλλιτεχνική φωτογραφία...).

(σύντομα το β΄ μέρος του άρθρου)

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ - ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Και φέτος θα κάνουμε το σεμινάριο φωτογραφίας κι αυτό του κινηματογράφου στο γνωστό Πολιτιστικό Κέντρο QUILOMBO (Ακαδημία Πλάτωνα, Αθήνα). 

Τα μαθήματα θα ξεκινήσουν Οκτώβριο. Μια φορά τη βδομάδα για 2 ώρες (απόγευμα). Το κόστος είναι 45 ευρώ το μήνα. Περισσότερες πληροφορίες σε αυτό το μπλογκ το Σεπτέμβριο. Επίσης όσες φίλες και φίλοι έχουν στείλει email (akatsikoudis@yahoo.com) θα ειδοποιηθούν έγκαιρα για την συνάντηση γνωριμίας...

ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

Η Λίτσα και η Ειρήνη βάφουν τον Κώστα για το γύρισμα...

Πρόσφατα κάτι φίλοι έμειναν μ΄ανοικτό το στόμα όταν τους εξήγησα τι χρειάζεται για να γυριστεί μια ταινία μικρού μήκους. Η πρώτη ερώτηση ήταν γιατί κάνω “μικρές” ταινίες, εκεί γύρω στα 10 λεπτά (εξαίρεση η ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΕΝΗ ΤΥΧΗ, 21 λεπτά, προβλήθηκε στη Δράμα, υπάρχει στο youtube...).

Για να ξεκινήσω με αυτό: α) η τέχνη δεν μετριέται με τη χρονική διάρκεια και β) μια ταινία απαιτεί μεγάλη προετοιμασία, οργάνωση και πόρους κι όλα αυτά αυξάνονται πολύ όσο πιο μεγάλη σε χρονική διάρκεια είναι...

Εμείς που κάνουμε κινηματογράφο χωρίς προϋπολογισμό (με ψηφιακό εξοπλισμό και εθελοντική εργασία) έχουμε μεγαλύτερες δυσκολίες στο να κάνουμε ταινία. Για να γυριστεί μια σελίδα σεναρίου, που θεωρητικά στην ταινία θα κρατήσει ένα λεπτό, χρειάζονται μέρες γυρισμάτων και φυσικά πιο πριν μεγάλη προετοιμασία: σενάριο (η πιο δύσκολη δουλειά!), επιλογή ηθοποιών, πρόβες, εύρεση συνεργείου (συχνά εκπαίδευσή του...), συζητήσεις και δοκιμές για το φωτισμό και τον ήχο, ντεκουπάζ, ρεπεράζ... Για να μη μιλήσω για το μοντάζ που θέλει βδομάδες ή μήνες!

Η βασική μας δυσκολία είναι ο διαθέσιμος χρόνος και η συνέπεια των συνεργατών μας. Από τη στιγμή που δεν προσφέρουμε χρηματική αμοιβή δεν μπορούμε να έχουμε και την απαίτηση να παρατήσουν όλες τις δουλειές τους και τις υποχρεώσεις τους και να τρέχουν όλη μέρα για την ταινία μας... Εντωμεταξύ κάποιοι που έρχονται για να πάρουν μέρος σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια νομίζουν ότι θα ξεμπερδέψουν σε 2-3 ώρες κι αντίστοιχες μέρες. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει.

Έχω ξεκινήσει φιλόδοξες προσπάθειες που παραλίγο να τις εγκαταλείψω όταν οι συνεργάτες μου (π.χ. ο ηχολήπτης κι ο διευθυντής φωτογραφίας) ερχόντουσαν όποτε μπορούσαν στα γυρίσματα και συχνά το μάθαινα αυτό λίγο πριν ξεκινήσουμε. Ή οι ηθοποιοί έβρισκαν ξαφνικά δουλειά μακριά από την Αθήνα κι έπρεπε να ολοκληρώσω γύρισμα που απαιτούσε τρεις μέρες από αρκετές ώρες... μέσα σε μόνο δυο ωρίτσες...

Έτσι αυτό που δεν πληρώνουμε σε χρήμα, το πληρώνουμε σε άγχος κι άπειρες ώρες δουλειάς. Κάθε φορά αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να ολοκληρώσω τη συγκεκριμένη ταινία κι αν αξίζει τον κόπο – ειδικά από τη στιγμή που οι διάφορες αναποδιές δεν μ΄ αφήνουν να πλησιάσω λίγο την παραγωγή που θέλω, μια ταινία ολοκληρωμένη, με άποψη και χωρίς τεχνικά προβλήματα.

Υπάρχουν όμως φίλοι και συνεργάτες που χαίρονται το γύρισμα, μαθαίνουν πράγματα που τους ενδιαφέρουν (όσοι ξεκινούν σχετικό επάγγελμα και θέλουν εμπειρία) και στο τέλος όλοι μας νιώθουμε όμορφα με αυτό που φτιάξαμε αναλογιζόμενοι τις δυσκολίες και τις αναποδιές σε όλα τα επίπεδα.

Τουλάχιστον μαθαίνω κι εγώ συνεχώς μέσα από την εμπειρία κι αυτό είναι χρήσιμο στα μαθήματα κινηματογράφου που οργανώνω!

Λοιπόν, την επόμενη φορά που θα δείτε μια μέτρια ταινία μικρού μήκους (από οποιοδήποτε Έλληνα κινηματογραφιστή) πριν τη θάψετε εντελώς και πείτε ότι λέμε συχνά σε αυτή τη χώρα (ΕΓΩ θα το έκανα καλύτερα), αναρωτηθείτε τις δυσκολίες που έχει το όλο θέμα όταν όλα γίνονται συνήθως χωρίς χρήματα, εθελοντικά και βιαστικά...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Όλοι οι διαγωνισμοί φωτογραφίας:

 http://fmag.gr/search-competitions

Επίσης στο Φωτογραφικό Περιοδικό f magazine 

θα βρείτε άρθρα για τη φωτογραφία, πληροφορίες για εκθέσεις και διάφορα άλλα θέματα για την αγαπημένη μας τέχνη!

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΑΓΩΝΑΣ

ΗΡΑΚΛΗΣ - ΟΡΕΙΝΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΟΙΤΗΣ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ 2013 (β΄ μέρος)

Αυτή τη φορά δεν πήρα μαζί μου ούτε χάρτες, ούτε ταξιδιωτικούς οδηγούς. Χρησιμoποίησα την τεχνολογία. Κατέβασα από την Αθήνα στο “έξυπνο κινητό” μου ένα offline χάρτη του Βερολίνου, έναν για τους σταθμούς του τρένου, ένα γερμανοαγγλικό λεξικό και το trip advisor.

Ειδικά η τελευταία εφαρμογή με εντυπωσίασε. Είχα αποθηκεύσει τα μέρη που ήθελα να επισκεφτώ (μουσεία, πλατείες, πάρκα, εστιατόρια, μπαρ κλπ), βασιζόμενος και στις αξιολογήσεις άλλων χρηστών που πολλές φορές έφταναν σε μακροσκελείς αναλύσεις – πού πήγαν, πότε, τι έκαναν, τι δοκίμασαν και πόσο άξιζε αυτό...

Στο Βερολίνο έχεις ανεξάντλητες επιλογές όποια κι αν είναι τα ενδιαφέροντά σου. Νέα Υόρκη της Ευρώπης το χαρακτηρίζουν πολλοί... Όπου κι αν βρισκόμουνα στην πόλη, άνοιγα το trip advisor και μου έδειχνε τα σημεία που είχα προεπιλέξει ή γενικά ότι ήθελα. Π.χ. πού και πόσο κοντά μου ήταν τα καλύτερα βιετναμέζικα εστιατόρια, πώς θα πάω εκεί, τι να προτιμήσω από το μενού και τι θα πληρώσω – κι όλα αυτά χωρίς σύνδεση στο ιντερνετ! Βέβαια σε όποιο καφέ και να κάτσεις στο Βερολίνο θα βρεις wi-fi...

Ένας παράγοντας που επηρεάζει αρκετούς ταξιδιώτες στην επιλογή προορισμού είναι το φαγητό. Το Βερολίνο ως κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα όλης της Ευρώπης έχει τα πάντα και σε προσιτές τιμές. Εδώ ο κόσμος χαίρεται να δοκιμάζει εξωτικές κουζίνες (δεν φημίζεται βέβαια και η γερμανική για την ποικιλία της και για το βάθος της).

 Για κάποιον που έρχεται από την Αθήνα το Βερολίνο μπορεί να φανεί φτηνή πόλη. Αν εξαιρέσουμε τα ξενοδοχεία (ή τα ενοίκια) και τις εισόδους στα μουσεία (σε πόσα θα πάμε;) όλα τα άλλα φαίνονται προσιτά. Ειδικά τα ποτά (εκτός από το νερό!) είναι από τα πιο φτηνά στην Ευρώπη. Τον πιο ακριβό καφέ στο πιο τουριστικό μέρος τον πλήρωσα 2,5 ευρώ...

Το Βερολίνο όμως δεν είναι ένα, αλλά πολλά! Κι όποιος έχει τη δυνατότητα για χλιδή δεν θα μείνει παραπονεμένος. Συνήθως οι Γερμανοί δεν επιδεικνύονται. Αυτός που μόλις πέρασε από δίπλα σου με το ποδήλατο, μπορεί να έχει μια Ferrari στο πάρκιν του ή την Bugatti του 1.000.000 ευρώ που είδα σε βιτρίνα στο κέντρο της πόλης...

ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ!

Είμαστε νέοι κινηματογραφιστές που φτιάχνουμε κυρίως ταινίες μικρού μήκους με ψηφιακά μέσα.

Ψάχνουμε σεναριογράφους για να συνεργαστούμε... 

-----------------------------------------------------------------------------------------

Επίσης αναζητούμε έμπειρους συγγραφείς που μπορούν να διδάξουν δημιουργική γραφή σε πολιτιστικό χώρο!

Για επικοινωνία: akatsikoudis@yahoo.com