Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΡΟΜΟΥ (μέρος πρώτο)

ΠΑΡΙΣΙ

Πολλοί ενδιαφέρονται τα τελευταία χρόνια για το φωτογραφικό είδος αυτό. Έχουν βγει σχετικά βιβλία και μάλιστα με λίγο ψάξιμο θα βρείτε μερικά δωρεάν σε pdf μορφή (street photography). Δάσκαλοι φωτογραφίας (ή φωτογράφοι που νομίζουν ότι είναι δάσκαλοι) διοργανώνουν σεμινάρια με τίτλο “Φωτογραφία Δρόμου”. Φυσικά είναι θέμα που παρουσιάζω κι εγώ εκτενώς στα μαθήματά μου...

Ως φωτογραφία δρόμου ορίζουμε τη φωτογραφία σε δημόσιο χώρο. Οπότε δεν είναι μόνο ο δρόμος πεδίο φωτογραφικής δράσης, αλλά ακόμη κι ένα εμπορικό κέντρο, ένας σταθμός μετρό ή οποιαδήποτε σφαίρα της δημόσιας ζωής.

Θέμα του φωτογράφου δεν είναι ούτε το τοπίο (όπως στην ταξιδιωτική φωτογραφία), ούτε μεμονωμένοι άνθρωποι (όπως στο πορτρέτο – αν και υπάρχει ως υποείδος το πορτρέτο δρόμου!), αλλά τι μπορεί να δημιουργήσει με ότι υπάρχει μπροστά του, με τις μεταξύ τους σχέσεις (κτίρια, άνθρωποι, αυτοκίνητα, σύννεφα, σκιές, φως, κινήσεις, βλέμματα...).

Είναι η φωτογραφία που της αρέσει να παίζει με τους κανόνες. Μια φωτογραφία δρόμου μπορεί να είναι κουνημένη, κακοφωτισμένη, με περίεργο καδράρισμα, φλου... κι όμως να συγκινεί με τη δύναμή της!

Είναι φωτογραφία προσωπικής έκφρασης (κι όχι φωτογραφία εφαρμοσμένη – εμπορική) κι έτσι αποτελεί κυρίως ανάγκη του φωτογράφου για δημιουργία. Αυτό την κάνει και δύσκολη στο να την προσεγγίσει ο φωτογραφικά απαίδευτος και για κάποιους φωτογράφους ταυτίζεται με την καλλιτεχνική φωτογραφία (φυσικά όμως υπάρχουν κι άλλα είδη φωτογραφίας που μπορούν να χαρακτηριστούν ως καλλιτεχνική φωτογραφία...).

(σύντομα το β΄ μέρος του άρθρου)