 |
| © Henri Cartier-Bresson / Magnum Photos |
Κείμενο της Κονδύλω Μπούσμπουρα, ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ 26
Magnum
«Το Magnum είναι μία κοινότητα σκέψης, μία μοιρασμένη ανθρώπινη αρετή, μία
περιέργεια για το τι συμβαίνει στον κόσμο, ένας σεβασμός απέναντι στα πράγματα
και μία επιθυμία να τα μεταγράψεις εικονικά».
Henri Cartier-Bresson
To Magnum, εμπορική εταιρία με μετόχους τους φωτογράφους του, δύο
ρευμάτων, φωτορεπορτάζ για την πώληση φωτογραφιών σε διάφορα έντυπα και καλλιτεχνικό
έργο, που διατηρούν την υψηλή ποιότητα του πρακτορείου, αποτυπώνοντας τον κόσμο
«όχι μόνο σε αυτό που φαίνεται, αλλά και στον τρόπο που το έβλεπε κανείς».
Ιδρύθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το 1947 από 4
φωτογράφους, καλύπτοντας διαφορετικές περιοχές του πλανήτη, με σκοπό να
προωθήσουν την δουλειά τους απέναντι στον τότε ισχυρό ανταγωνισμό του
φωτορεπορτάζ περιοδικών.
Δημιούργησαν
το Magnum για να επιτρέψουν στους καλούς
φωτογράφους να εργάζονται έξω από τους όρους των περιοδικών. Η εταιρεία, που
αρχικά εδρεύει στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη αποχώρησε από τη συμβατική πρακτική
με δύο αρκετά ριζοσπαστικούς τρόπους:
·
το
προσωπικό θα υποστήριζε και όχι θα κατεύθυνε τους φωτογράφους
·
τα
πνευματικά δικαιώματα θα κρατούνται από τους δημιουργούς της εικόνας, όχι από
τα περιοδικά που δημοσίευσαν το έργο. Αυτό σήμαινε ότι ένας φωτογράφος θα
μπορούσε να αποφασίσει να καλύψει κάπου ένα γεγονός, να δημοσιεύσει τις
φωτογραφίες σε ένα περιοδικό όπως το Life, αλλά ο οργανισμός θα μπορούσε να
πουλήσει τις φωτογραφίες και σε περιοδικά σε άλλες χώρες, όπως το Paris Match
και το Picture Post.
Ιδρυτές
Henri-Cartier Bresson (22
Αυγούστου 1908
- 3 Αυγούστου 2004),
Γάλλος. Κάλυπτε τις περιοχές Ινδία και Άπω Ανατολή.
Robert Capa (πραγματικό όνομα Endre Ernő Friedmann), (22 Οκτωβρίου 1913
– 25 Μαΐου 1954),
Ούγγρος. Κάλυπτε όποιες περιοχές ήθελε,
σκοτώθηκε κατά την κάλυψη γεγονότων.
David Seymour (Chim), (20 Νοεμβρίου 1911 – 10 Νοεμβρίου 1956), Πολωνός. Κάλυπτε την Ευρώπη, σκοτώθηκε κατά την
κάλυψη γεγονότων.
George Rodger (19 Μαρτίου 1908 – 24 Ιουλίου 1995),
Βρετανός. Κάλυπτε την Αφρική.
Το Magnum στον χρόνο
Η αλληλεπίδραση του ειδησεογραφικής και της καλλιτεχνικής
φωτογραφίας, έδωσε στο Mugnum το ασπρόμαυρο στυλ στις φωτογραφίες του, που
υιοθετήθηκε από όλα σχεδόν τα μέλη του, μέχρι την δεκαετία του 1980 και τις
χαρακτήριζε μία ανθρωποκεντρική προσέγγιση των θεμάτων της παγκόσμιας
επικαιρότητας, με κοινωνικό προβληματισμό.
Αρχικά το πρακτορείο είχε μία ανθρωποκεντρική προσέγγιση των
θεμάτων της παγκόσμιας επικαιρότητας, με κοινωνικό προβληματισμό, σε ασπρόμαυρο,
στυλ που υιοθετήθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Magnum μέχρι
την δεκαετία του 1980, όπως:
Bruce Davidson Αμερικάνος 1933
Rene Burri Ελβετός 1933-2014
Leonard Freed Αμερικανός 1929- 2006
Raymond Depardon Γάλλος 1942
Gilles Peress Γάλλος 1946
Josef Koudelka Τσεχοσλοβάκος/Γάλλος1938
 |
| Bruce Davidson, Magnum |
Στην δεκαετία του 1990 το Magnum, εθεωρείτο από αρκετούς ένα
ξεπερασμένο εικαστικά πρακτορείο και κινδύνευσε να παραγκωνιστεί από προσκήνιο,
κατάφερε όμως να εκσυγχρονιστεί με τον ερχομό του Martin Parr, και αρκετά νέα μέλη
έφεραν μία ανανεωτική αντίληψη της φωτογραφίας.
Το Magnum αλλάζει το 1994 κυρίως με τον Martin Parr (23 Μαΐου 1952),
ο οποίος αφήνει τον ασπρόμαυρο ουμανισμό για να υιοθετήσει μία έγχρωμη
προσέγγιση στην επιθετική κριτική του της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. Με
την πρώτη ματιά, οι φωτογραφίες του φαίνονται υπερβολικές, όμως αντιμετωπίζει
τα θέματά του με κριτική και χιούμορ. Ως αποτέλεσμα, οι φωτογραφίες του είναι
πρωτότυπες και διασκεδαστικές και κατανοητές. Αλλά ταυτόχρονα μας δείχνουν με
τρόπο διεισδυτικό πώς ζούμε, πώς παρουσιάζουμε τους εαυτούς μας και τι
εκτιμούμε.
 |
| © Martin Parr, Magnum Photos |
Όμως υπάρχει και ο αντίλογος όπως ο Philip Jones Griffiths, που
έγραψε μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του πρακτορείου ο οποιος
θεωρεί ότι σήμερα το Magnum έχει πουλήσει την ψυχή του στο «καυτό» χρήμα που
υπάρχει στην σύγχρονη τέχνη και διαμορφώνεται από γκαλερί, συλλέκτες, εκδότες.
Το Magnum έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την άποψη για την ποιοτική
φωτογραφία, μέσω της φόρμας, του υψηλού κοντράστ, ασπρόμαυρες φωτογραφίες (στα
πρώτα χρόνια), με ευρυγώνιο φακό, με στοιχεία πολλά και εντυπωσιακά στοιχεία,
αλλά και την θεματολογία από τον αναπτυσσόμενο κόσμο ή την καθημερινή
εξαθλιωμένη ζωή.
Τον
Φεβρουάριο του 2010, η εταιρεία MSD Capital της Michael Dell, είχε αποκτήσει
μια συλλογή περίπου 200.000 πρωτοτύπων ασπρόμαυρων εκτυπώσεων φωτογραφιών των
μελών της Magnum, που χρονολογούνται από το 1929 έως το 2004. Δημιούργησε μια
συνεργασία με το Κέντρο Harry Ransom στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν για
να διατηρήσει, να καταγράψει και να κάνει τις φωτογραφίες διαθέσιμες στο ευρύ
κοινό. Τον Σεπτέμβριο του 2013 η MSD Capital δωρίζει τη συλλογή στο Κέντρο
Ransom.
Σήμερα υπάρχουν γραφεία του πρακτορείου στο Λονδίνο, Παρίσι, Τόκυο και Νέα
Υόρκη. Στις μέρες μας στο Magnum οι πωλήσεις φωτορεπορτάζ στα έντυπα μειώνονται, ενώ τα
έσοδα από καλλιτεχνικές δραστηριότητες αυξάνονται.
Από
το 2016 το πρακτορείο Magnum και το ηλεκτρονικό φωτογραφικό περιοδικό
LensCulture διοργανώνουν φωτογραφικά βραβεία Magnum, βραβεύοντας ταλαντούχους φωτογράφους από διαφορετικές
χώρες.
Γιορτάζοντας το 2017 τα 70 χρόνια παρουσίας έχοντας ένα «μοναδικό φωτογραφικό
αρχείο τόσο από την άποψη των παγκόσμιων γεγονότων όσο και των εικόνων της σύγχρονη
ζωή», δίνει την υπόσχεση να «συνδέσει περισσότερους ανθρώπους με τη σημασία της
εικόνας και να συνεχίσει να λέει τις πιο σημαντικές ιστορίες του κόσμου».
Έλληνες φωτογράφοι στο πρακτορείο Magnum
Κωνσταντίνος Μάνος (12 Οκτωβρίου
1934), (Υπηκοότητα Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής)
Ο πρώτος Έλληνας φωτογράφος του Magnum, γεννημένος στη
Νότια Καρολίνα από έλληνες μετανάστες. Παρακολούθησε το σχολικό σεμινάριο εργάστηκε
στην εφημερίδα «The State» της Κολούμπια, ανακάλυψε το έργο του Μπρεσόν και προσελήφθη από τη Φιλαρμονική της Βοστώνης ως
επίσημος φωτογράφος της.
Στην Ελλάδα ήρθε τέλος του 1961, σε μικρό διαμέρισμα-εργαστήριο που του επέτρεπε να εξορμά στην ελληνική επαρχία να φωτογραφίζει μόνο χωριά όπου δεν έχει φτάσει το ρεύμα. Αποτέλεσμα του ταξιδιού αυτού ήταν το βιβλίο του «A Greek Portfolio», το οποίο εκδόθηκε τελικά το 1972.
Με αυτές τις φωτογραφίες πήγε στο γραφείο του Magnum
στο Παρίσι, το 1963, τις άφησε και επέστρεψε στη δουλειά του στην Ελλάδα, όπου έλαβε
γράμμα που του ανακοίνωνε την αποδοχή του από πρακτορείο.
Σαν πρώτη του σοβαρή αποστολή ήταν στις νότιες
αμερικανικές Πολιτείες, στον αγώνα για τα δικαιώματα των μαύρων, θεωρεί ο ίδιος.
Φωτογραφίες του Μάνου βρίσκονται σήμερα στις μόνιμες συλλογές μουσείων όπως το MOMA της Νέας Υόρκης, της Εθνικής Βιβλιοθήκης
του Παρισιού και ιδρυμάτων όπως του Τζορτζ Ιστμαν.
Για τους νεότερους έχει μια συμβουλή, αν θέλουν και
εκείνοι να περάσουν τις πόρτες του Magnum: «Να τραβήξουν εικόνες που βγαίνουν
από την καρδιά τους, για τον εαυτό τους, όχι τη φήμη ή τα χρήματα. Ανθρώπινες
στιγμές, που δεν τις έχουμε ξαναδεί. Καλή φωτογραφία είναι εκείνη που ξέρεις
ότι δεν πρόκειται να τραβηχτεί ξανά».
Νίκος
Οικονοµόπουλος Καλαμάτα
1953.
Σπούδασε
νομική και εργάσθηκε ως δημοσιογράφος και διαβάζοντας ένα βιβλίο του
Cartier-Bresson μπήκε στον χώρο της φωτογραφίας.
«Δεν
ξεκίνησα παίρνοντας μια μηχανή και φωτογραφίζοντας ηλιοβασιλέματα. Είδα ένα
βιβλίο τού Cartier Bresson σε ηλικία 27 ετών και γοητεύθηκα. Αρχισα λοιπόν να
παίρνω βιβλία. Για τα επόμενα τρία χρόνια είχα πάρει 30 βιβλία – ήταν και
ακριβά τότε, δεν τα έβρισκες καν στην Ελλάδα».
Άρχισε να φωτογραφίζει το 1979 και έως το 1988 ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία. Τη χρονιά εκείνη παραιτήθηκε από την εφημερίδα όπου εργαζόταν για να αφιερώσει όλο του το χρόνο στη φωτογραφία. Τα επόμενα δύο χρόνια ταξιδεύει και φωτογραφίζει στην Ελλάδα και στην Τουρκία.
Μπήκε
στο Magnum το 1994 ξεκινώντας όταν «ένας
ελληνοαμερικανός φωτογράφος τού Magnum, ο Κώστας Μάνος, ο οποίος μου είχε πει
πως όταν ολοκληρώσω κάτι τότε φωτογράφιζα στην Ελλάδα και στην Τουρκία να
του το στείλω. Με πρότεινε στη Γενική Συνέλευση του Magnum και με ψήφισαν. Από
τότε άρχισα να στέλνω υλικό, το οποίο έχει διανεμηθεί αριστερά και δεξιά».
Το
1990 ψηφίζεται δόκιμο μέλος του MAGNUM και οι φωτογραφίες του αρχίζουν να δημοσιεύονται
σε εφημερίδες και περιοδικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Την ίδια χρονιά αρχίζει να
φωτογραφίζει στις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες. Για τη δουλειά αυτή βραβεύεται το
1992 με το "Mother Jones Award" (Σαν Φρανσίσκο).
Βιβλιογραφία
Magnum Photos, Thames
& Hudson, PHOTOFILE, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σου μετράει