Βερολίνο |
Οι περισσότεροι φωτογραφικοί
διαγωνισμοί είναι απλά διαφημιστική
προώθηση καταναλωτικών προϊόντων και
μάλλον δεν αφορούν τον καλό φωτογράφο...
Η κριτική τους επιτροπή
περιλαμβάνει λίγο απ΄ όλα. Κάποιον από
τις δημόσιες σχέσεις της εταιρίας, ένα
γνωστό φωτορεπόρτερ, ένα συγγραφέα ή
δημοσιογράφο κι ίσως κι ένα δάσκαλο
φωτογραφίας. Αυτό βέβαια δεν είναι
απαραίτητα κακό, αλλά δείχνει τη
σχετικότητα των κρίσεων. Ειδικά όταν
στους όρους του διαγωνισμού φαίνεται
ξεκάθαρα ότι στόχος είναι η προβολή
κάποιου προϊόντος ή εταιρίας.
Ένα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι
αυτό που εντοπίζεται συχνά στους όρους
συμμετοχής. Ζητούν από το φωτογράφο να
παραχωρήσει τα δικαιώματα της δουλειάς
του. Αυτό ισχύει και για εκείνους που
δεν θα διακριθούν. Με λίγα λόγια για ένα
διήμερο ταξίδι ή μια φωτογραφική μηχανή
(ή καμιά φορά για μια έκθεση – δημοσίευση)
μας ζητούν να τους δώσουμε τις φωτογραφίες
μας να τις κάνουν ότι θέλουν, όποτε
θέλουν και χωρίς να μας ρωτήσουν! Τελικά
ίσως ο καλύτερος τρόπος για να διαφημίσει
κάποιος ένα προϊόν ένας φωτογραφικός
διαγωνισμός...
Τίποτα από τα παραπάνω δεν
είναι απαραίτητα κακό θα πουν μερικοί.
Πρέπει όμως να είμαστε ενημερωμένοι
και υποψιασμένοι – να επιλέγουμε
συνειδητά πού θα πάνε και γιατί οι
φωτογραφίες μας.
Επιπλέον αν πρόκειται ο νικητής
να βγει μέσα από κοινωνικά δίκτυα... μην
ενοχλούμε με πιεστικά μηνύματα φίλους
και γνωστούς για να μας υποστηρίξουν!
(σπόντα και για τους μαθητές μου...)
Είναι καλύτερα να διαθέτουμε
το χρόνο μας τραβώντας νέες φωτογραφίες
και το δικό τους με ουσιαστική
επικοινωνία...
Καλά... δεν είναι τρελό να βγαίνει καλύτερη φωτογραφία όποια έχει τα περισσότερα likes; (όχι, απαντώ... γιατί εξυπηρετεί την προβολή του προϊόντος...).
Έτσι μπαίνω κι εγώ στον πειρασμό να πάρω μέρος σε κάποιον διαγωνισμό και να στείλω email για υποστήριξη στα 3.500 άτομα που έχω στη λίστα μου!
Προσοχή, λοιπόν, γιατί οι καιροί είναι πονηροί κι όλοι ζητούν δωρεάν φωτογραφίες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σου μετράει