ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ (γ΄ μέρος)

 Απομυθοποιώντας τη Γερμανία!

Πώς μας φέρονται έτσι οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Γερμανοί, με ρωτάει ένας Χανιώτης φίλος... Γιατί ποιος σου είπε ότι φέρονται καλύτερα στο λαό τους; του απαντάω εγώ – που μόλις γύρισα από το Βερολίνο κι έχω δει εικόνες που δεν κολακεύουν την ευρωπαϊκή υπερδύναμη.

 

Το Βερολίνο σαν πόλη το λατρεύω κι έχω γράψει και θα ξαναγράψω τι είναι αυτό που το κάνει πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης. Δεν παύει όμως να αντιμετωπίζει προβλήματα που επιτείνονται. Είναι μια από τις πιο φτωχές πόλεις της Γερμανίας (αν και πρωτεύουσα!), με μεγάλη ανεργία, ελαστικές μορφές απασχόλησης, μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, πάρα πολύ ακριβή γη και ενοίκια κι αρκετά σκουπίδια!

Σκουπίδια στο Βερολίνο, στη Γερμανία; Κι όμως υπάρχουν περιοχές στο Kreuzberg που είναι χάλια. Ένα μεσημέρι (Ιούλιος 2013) κατεβαίνοντας από το τραμ στη Wersaustrasse έπαθα σοκ. Τόσα σκουπίδια μέσα σε μισό στρέμμα δεν πρέπει να υπάρχουν σε άλλη ευρωπαϊκή πόλη.

 Το πόσα πρόσωπα έχει το Βερολίνο το ένιωσα ένα πρωινό που έκανα μια διαδρομή 30 χλμ τρέχοντας. Πέρασα από περιοχές που θύμιζαν φτωχές τούρκικες γειτονιές σε άλλες γεμάτες με βίλες και χλιδή. Στη μια γωνία της πόλης βλέπεις να πουλάνε τη Bugatti του 1.000.000 ευρώ και λίγο πιο κάτω ξένοι εργάτες χτυπάνε δωδεκάωρα στην οικοδομή.

Μάλιστα η έλλειψη γης και τα επενδυτικά σχέδια των μεγαλοεργολάβων βάζουν σε δοκιμασία την ίδια την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης. Πολλά πολιτιστικά στέκια και εναλλακτικοί χώροι δέχονται πιέσεις να αφήσουν τους χώρους που συχνά τους παραχωρούσαν οι Δήμοι δωρεάν ή με συμβολικό ενοίκιο, γιατί η ανάπλαση δεν μπορεί να περιμένει...Σας θυμίζει τίποτε αυτό; Δυστυχώς ακόμη και το ιστορικό Tacheles, ένα ολοκληρωμένο πολιτιστικό κέντρο, έκλεισε.

 Δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε στην εποχή μας για καλές ή κακές χώρες. Μια υπερεθνική ελίτ συνεργάζεται απρόσκοπτα για τα συμφέροντά της, έχοντας τις κυβερνήσεις να φτιάχνουν τους κανόνες που χρειάζεται.

Ταξίδι στο Βερολίνο (α΄ μέρος)

Ταξίδι στο Βερολίνο (β΄ μέρος)