Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ

Παρίσι!

Το σύνηθες λάθος που κάνουν οι νέοι καλλιτέχνες (ζωγράφοι, φωτογράφοι, σκηνοθέτες, ποιητές, όλοι...) είναι να επενδύουν πολλά στην τεχνική (και στην τεχνολογία – όσοι π.χ. χρησιμοποιούν ψηφιακά μέσα).

Κι ενώ η τεχνική, η σωστή χρήση των εργαλείων και η καλή γνώση της γλώσσας (ελληνικής, φωτογραφικής, κινηματογραφικής...), είναι απαραίτητα μέσα για να μπορείς να εκφραστείς, δεν λύνουν το βασικό πρόβλημα του δημιουργού: τι θέλει να πει! Απ΄ αυτό το σημείο ξεκινάμε με μετά βρίσκουμε το πώς...

Εδώ έρχεται να δώσει απαντήσεις η αισθητική μας παιδεία, οι εμπειρίες μας, η προσωπικότητα μας, η σκληρή δουλειά και ο πειραματισμός. Όλα αυτά τροφοδοτούν τη δημιουργική σκέψη και δίνουν υλικό και ύφος στον καλλιτέχνη.

Κι αν κάποιοι καταφέρνουν να εντυπωσιάζουν τους αδαείς απλά μέσα από τις τεχνικές τους δεξιότητες, το έργο τους παραμένει εφήμερο και κούφιο, αφού στερείται μια πρωταρχική ιδιότητα της καλής τέχνης: την αυθεντικότητα.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

TAKIS (LA DEFENCE)

 Είναι η δεύτερη γαλλική πόλη που έχω επισκεφτεί. Η πρώτη ήταν η Μασαλία πριν αρκετά χρόνια. Στο Παρίσι πήγαμε πριν τρία χρόνια για μια εβδομάδα.

Αυτές τις 7 μέρες ήθελα να δω την πόλη και μόνο την πόλη, οπότε αναγκάστηκα να οργανώσω το ταξίδι μόνος μου. Τα ταξιδιωτικά πρακτορεία είχαν όλα τις ίδιες τιμές και το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα! Αν πήγαινα μαζί τους θα έπρεπε να δω για μια μέρα τις Βερσαλίες και για άλλη μια τη Disneyland. Αυτό το πρόγραμμα πουλούσαν, αυτό αγόραζες...

Τελικά με πτήση easy jet και ξενοδοχείο απ΄ το booking.com μας ήρθε αρκετά πιο φθηνά και φτιάξαμε το δικό μας πρόγραμμα.

Δεν θα γράψω εδώ τι μπορείτε να κάνετε στο Παρίσι – υπάρχουν τόσες πλήρεις προτάσεις και ταξιδιωτικά άρθρα σε διάφορα sites... Θα αναφέρω μόνο δυο τρία πράγματα που δεν θα τα βρείτε εύκολα αλλού:

LA DEFENCE

Στο σταθμό Defence βγαίνετε έξω από το μετρό και μένετε μ΄ ανοικτό το στόμα! Υπάρχει και τέτοιο Παρίσι; Υπερσύγχρονοι ουρανοξύστες, τεράστιοι ανοιχτοί χώροι, γλυπτά του Takis...

CHINATOWN - ΠΑΡΙΣΙ

Η Chinatown! Η πρωτεύουσα της Γαλλίας έχει την πιο παλιά και μεγάλη κινέζικη παροικία της Ευρώπης. Βγάλτε φωτογραφίες και φάτε άφοβα...

Το Παρίσι έχει κάθε βράδυ συναυλίες/live απ΄ όλα τα είδη μουσικής. Δεν μπορείτε να φανταστείτε για το πλήθος τους, παρά μονάχα αν δείτε το δωρεάν πολυσέλιδο οδηγό τους.

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης: Κέντρο Πομπιντού

Αν πρέπει να επιλέξετε λόγω πίεσης χρόνου μόνο ένα μουσείο για να επισκεφτείτε, τότε προτείνω να δείτε το Λούβρο από έξω και το Πομπιντού από μέσα! Σίγουρα με το τελευταίο θα διαφωνήσουν αρκετοί...

Θα ξαναμιλήσω για το Παρίσι - κυρίως μέσα από φωτογραφίες...

ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Ο κινηματογράφος έφτασε με το Hollywood σε τέτοια δισθεώρητα επίπεδα βιομηχανικής παραγωγής (απαίτηση τεράστιων κεφαλαίων, χιλιάδων ανθρώπων διαφόρων ειδικοτήτων, χρήση υψηλής τεχνολογίας κλπ) κι έτσι όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μπουν σ΄ αυτό το παιχνίδι να κοιτούν με προβληματισμό την αγαπημένη τους τέχνη.

Ενώ όμως η βιομηχανία έχει ανάγκη την τυποποίηση για να εξασφαλίσει τα κεφάλαιά της, η τέχνη χρειάζεται ελευθερία και συγχρόνως περιορισμούς! (χρόνου, πόρων κ.ά.), για να είναι δημιουργική, πρωτότυπη κι αυθεντική.

Το Dogma (π.χ. ο Lars von Trien στα νιάτα του) έδειξε ότι μπορείς να συγκινήσεις κάνοντας κινηματογράφο χωρίς φτιασίδια. Με κάμερα στο χέρι, φυσικό φως και ήχο έδωσε ταινίες σαν την Τελετή και το Δαμάζοντας τα Κύματα. (Πολύτιμοι οι δρόμοι που άνοιξε, αλλά δεν μπορούμε να μένουμε σε δόγματα...).

Ο Roberto Rodriguez έκανε μια όμορφη ταινία (El Mariachi) χωρίς σχεδόν χρήματα, αξιοποιώντας, όπως έχει πει ο ίδιος, ότι είχε εύκαιρο: μια παλιά κάμερα, λίγο φιλμ, ένα μεξικάνικο χωριό, μια κιθάρα και μια χελώνα! Αυτός ο σκηνοθέτης όμως όταν έκανε τις δυο συνέχειες της ταινίας του με τη βοήθεια του Hollywood (και με όποιο ηθοποιό ήθελε...), δεν έδειξε την ίδια εφευρητικότητα και καθαρή ματιά... 

Σήμερα μπορούμε με τα ελάχιστα να γυρίσουμε μια ταινία κι έτσι οι φωνές που ακούγονται έχουν αυξηθεί (το μεγαλύτερο κανάλι είναι αποδεδειγμένα το youtube). Το αποτέλεσμα όμως θα κριθεί από το τι θέλουμε να πούμε και με ποιο τρόπο το διαπραγματευόμαστε αυτό – κάτι που δεν αφορά φυσικά τα τεχνικά μέσα που διαθέτουμε...

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ;

Σύμφωνα και με μια πρόσφατη έρευνα ο επαγγελματίας φωτογράφος θα αφιερώσει περισσότερες ώρες για  προετοιμασία και φωτογράφιση από τον ερασιτέχνη. Θα πάρει λήψεις από πιο πολλές οπτικές γωνίες και θα ασχοληθεί σε μεγαλύτερο βαθμό στην επεξεργασία.

Είναι κάτι που το πίστευα από την εμπειρία μου εδώ και χρόνια. Οι μεγάλες διαφορές που βλέπουμε στην ποιότητα των φωτογραφιών συχνά είναι αποτέλεσμα του πόσο σοβαρά και συστηματικά θα δουλέψει κάποιος με το θέμα του.

San Cristobal de las Casas, Τσιάπας  (Μεξικό) 2005

Σίγουρα μετράει το ταλέντο και μπορεί να βοηθήσει ο επαγγελματικός εξοπλισμός (ειδικά σε κάποια είδη φωτογραφίας). Όταν όμως ο επαγγελματίας ταξιδιωτικός φωτογράφος σηκώνεται στις 5 παρά το πρωί και στήνει το τρίποδό του για να βγάλει φωτογραφίες στη Σαντορίνη, έχει μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τον ερασιτέχνη που θα πάει στο ίδιο σημείο μετά από ώρες, όταν ο ήλιος καίει τα πάντα κι ο ουρανός βγαίνει λευκός... (κι ίσως να έχει και πονοκέφαλο απ΄ το χθεσινό μεθύσι!).

Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας κι ούτε η ψηφιακή επεξεργασία μπορεί να σώσει μέτριες φωτογραφίες από τεμπέληδες φωτογράφους – που μπορεί να έχουν σπουδάσει και να διαθέτουν επαγγελματικό εξοπλισμό και ταλέντο!